Beste lezer van dit blog op onze website van Open Dojo Haarlemmermeer,

Dit blog gaat inhoudelijk eventjes niet over zwaardkunst, nouja een beetje dan. Ik wil het vooral hebben over het trainen van specifiek Budo en dan met name de manier waarop wij Iai-do ook wel bekend als de weg van het trekken van het zwaard trainen in deze Covid 19 era. Ik denk dat menig trainer, leraar zijn hoofd heeft gebroken over hoe te trainen als binnen trainen voor volwassenen nu eenmaal verboden is. Er zullen vast andere clubjes van beoefening van zwaardkunst zijn die hetzelfde probleem hebben. Die net zoals ik als trainer zelf maar moeten uitzoeken wat de weg is naar legitiem het kunnen beoefenen in een ander domein dan de gymzaal dienstdoende als Dojo, plaats van onderricht.

Er zijn namelijk twee zaken belangrijk.

1. Het legaal buiten kunnen trainen met oefenmaterialen (houten zwaarden) die niet onder de wapenwet vallen maar wel enkel met de juiste bestemming vervoerd en gebruikt mogen worden tijdens training.

Een trainer dient ongeacht de huidige wetgeving altijd de veiligheid in acht te nemen voor zowel de beoefenaars als verantwoording moet kunnen afleggen voor het publieke domein, in dit geval HUIS – VERVOER – LOCATIE – VERVOER – HUIS ten aanzien van de oefenmaterialen die verpakt gedragen dienen te worden met als doel hun bestemming LOCATIE te bereiken en enkel daar te kunnen gebruiken als zijnde object om de training te kunnen ondersteunen. Wijzelf hebben aangegeven een zeer specifieke discrete locatie uit het zicht en aan de rand van ons bos. Ik weet ook dat er scholen zijn die hun oefenmaterialen open en bloot tentoonspreiden als ze hun auto’s uitstappen, gezamenlijk met oefenwapens op bruggen oefenen waar voorbijgangers langslopen etc. Persoonlijk vind ik dit niet kunnen. Dit past ook niet in het idee van hoe wij Budo zien. Onze training gaat over controle en vaardigheid als onderdeel van persoonlijke ontwikkeling en is niet bedoeld als showcase voor geweldsverheerlijking, ook niet onder het mom van zelfverdediging. Dus met andere woorden, wat wil je uitstralen als Budo vereniging. Mijn motto is dat de mate van ethiek en normbesef als trainer overdraagbaar moet zijn op de anderen. Als dat niet mogelijk is moet je je afvragen of je zowel binnen als buiten de Dojo ook daadwerkelijk veiligheid kan garanderen voor anderen binnen je vereniging en als mede voor de gehele maatschappij. Wettelijke regelgeving m.b.t. martiale beoefening in het publieke domein is voor een Budoka een aanvulling op zijn of haar ethische kaders zoals Budo dat traditioneel voorstaat en niet andersom dat een Budoka regelgeving voelt als een beperking op vrijheid van beoefening.

2. Het legaal buiten kunnen trainen in groepsverband voor volwassenen.

Zoals de huidige stand van zaken voorschrijft:

• Sporten buiten mag met groepjes van maximaal 2 mensen (exclusief instructeur). Daarbij mogen meerdere groepjes naast elkaar sporten. Tussen de groepjes dient ten minste 1,5 meter afstand worden gehouden. En deze groepjes mogen niet wisselen van samenstelling tijdens de activiteit.

bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/coronavirus-covid-19/cultuur-uitgaan-en-sport/sport

Wij hebben ons aan beide bovenstaande punten gehouden, ook buiten corona tijd komt deze opstelling natuurlijkerwijs voor met het beoefenen van zwaardkunst. Simpelweg omdat afstand de belangrijkste factor is in het veilig kunnen beoefenen van een zwaardkunst. Een andere bijkomstigheid is dat onze tweetallen vaak uit gezinsleden bestaan die dus natuurlijkerwijs bij elkaar mogen zijn. Voor gezinsleden geld de 1.5 meter afstand onderling niet, ook niet tijdens recreatie of beoefening van een fysieke sport.

Maar ongeacht of het gezinsleden betreft of dat de samenstelling van tweetallen niet-gezinsleden betreft, bij zwaardkunst hoort nu eenmaal een veilige afstand. En mocht het om sparren gaan dan is sparren, fysiek contact tussen gezinsleden (jeugd) toegestaan. Het enige wat heel jammer uiteraard is, is het niet kunnen wisselen van samenstelling. Zonder wisseling heeft uiteraard fysiek contact zoals bij sparren immers weinig zin. Fysieke contact uitwisseling behoort tot die andere essentie van Open Dojo dat solo training nou eenmaal niet afdoende is in je Budo ontwikkeling en fysiek contact met verschillende personen nou eenmaal als meest praktische leerweg wordt gezien. Als ik enkel ‘klassiek’ iai-do zou geven waar de nadruk op meditatie in solitaire beweging ligt zou punt 1 helemaal geen probleem zijn. Wij hebben overigens een tijdje wel zo getrained toen we nog binnen mochten trainen puur om de veilige afstand in een kleine ruimte te handhaven en met name fysiek contact gewoonweg te vermijden. Maar op dit moment ook dus buiten trainen we op veilige afstand omdat wij onze zwaardkunst veilig willen trainen i.v.m. vermijden van letsel en corona. De tweetallen die wij vormen staan verder dan 1.5 meter van elkaar. De personen die iai-do zwaardkunst beoefenen staan t.o.v. elkaar ook 1,5 meter van elkaar mits het gezinsleden uit 1 gezin betreft, dan staan zij dichter bij elkaar. De personen die bij ons karate beoefenen zijn allemaal jonger dan 27 jaar en op hun is punt 1 zo en zo niet van kracht (en ook nog eens allemaal uit 1 gezin).

Dan kom ik op het tweede bulletpoint:

• Een instructeur mag niet meerdere groepjes van 2 mensen tegelijkertijd lesgeven. Een instructeur mag wel van tweetal naar tweetal gaan om instructie te geven, op tenminste 1,5 afstand van het tweetal.

bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/coronavirus-covid-19/cultuur-uitgaan-en-sport/sport

Ik denk in navolging van punt 1 is dit punt een logische voortvloeisel. Men wil ten koste voorkomen dat uiteindelijk groepsvorming ontstaat waarbij de 1.5 m regel niet gehandhaafd meer kan worden. Toch klinkt dit heel raar in de oren van elke Budo trainer omdat behalve de 1.5 m regel dit eigenlijk grotendeels de gang van zaken is bij een doorsnee training in het algemeen pre Covid era. De enige punten die gezamenlijk zijn in een training is het etiquette van het groeten voor en na de les in een wijde cirkel, dat is geen onderricht of les geven! Ook het gezamenlijk kata uitvoeren, wat gebruikelijk al een zaak van veel ruimte tussen personen behelst, voldoet in feite al aan de regels puur omdat de 1.5 m meer dan gerespecteerd wordt bij kata uitvoering! Dat de groepjes van een grote afstand de bewegingen synchroon proberen na te bootsen van de trainer die heel ver weg staat kan lijkt mij niet geschaard worden onder het overtreden van het tegelijkertijd instructie geven aan groepen. Ik denk werkelijk dat deze tekst is neergeschreven met het oog op groepsvorming bij bijvoorbeeld sporten die het niet in zich hebben om met een veilige afstand om te gaan uit zichzelf omdat de noodzaak hierbij mist zoals wel het geval is bij een beoefening met oefenwapens/materialen.

IAI-DO principes in corona tijd.

Het is niet voor niets dat ik ben begonnen met mijn reflectie op ethiek in relatie tot wetgeving. Dit geld uiteraard ook voor de normen in acht te nemen die ontstaan zijn uit de de opgestelde regelgeving van de Rijksoverheid. Ik heb verder de discussie buiten beschouwing gelaten wat ‘eerlijk’ en ‘logisch’ is ten aanzien van de huidige situatie waarin bijvoorbeeld 30 mensen vlakbij elkaar staan om een patatkraam in het bos maar die vervolgens niet gezamenlijk mogen sporten op dat moment. (Sporten op een volle buik is nooit goed). Waar het mij om gaat is dat met een specifieke beoefening van een zwaardkunst het geheel goed mogelijk is om zelfs bij huidige regelgeving te kunnen trainen mits je je in beide gevallen, wapen-regelgeving en corona-regelgeving daar aan houdt. Er is ook nog zoiets als gezond verstand maar ook ik persoonlijk kan niet inzien welke maatregelen welke effecten teweeg gaan brengen. Het enige wat ik weet is dat binnen de huidige regels de veiligheid gewaarborgd kan blijven en correct nageleefd je dit in het dagelijks leven ook kunt toepassen. De kunst van Iai-do gaat in uiterlijke verschijning over zwaardkunst maar als innerlijke waarheid gaat zij over de alertheid in het moment, je lichaams-ruimte in relatie tot je omgeving. Juist nu wordt een beroep gedaan op een ieder zijn of haar persoonlijke ruimte wat beperking betreft. Het is nu juist de kunst om in die beperktheid de principes van Iai-do wat opmerkzaamheid betreft te doen laten gelden. Om de lijn naar populaire zelfverdedigingsmethodes te trekken, waarin eigenlijk het concept van iai-do alertheid een grote rol speelt, is de ruimte om je heen ten opzichte van anderen een kwestie van falen of overwinnen. De achteloosheid van elkaars ruimte schenden is aan bewustwording onderworpen door deze crisis. De 1.5 m is in feite de zwaardlengte tussen twee personen in. Binnen deze 1.5 m kan vanuit martial arts oogpunt dus een zwakheid ontstaan die nu misschien nog wel meer merkbaar is.

Dus wees zuinig met elkaar en respecteer als Budoka onze eigen Bakufu. (Niet politiek bedoeld ^^) en maak van de nood een deugd door als beoefenaar met andere ogen naar de huidige restricties te kijken als Budoka. Contempleer op de 1.5 m maai en hoe jij dit in je training gaat verwerken. Als leraar en trainer zou ik andere trainers graag willen uitnodigen tot gezamenlijke reflectie dan wel de aanzet tot manifest waarin de waarde van Budo beoefening in de Covid 19 era gewaarborgd kan worden.

Osu

jeroen sikkema
stichter & trainer Iaido Open Dojo Haarlemmermeer